باهم رویدادهای تقویم را میخوانیم:
بیست و پنج فروردینماه؛ روز بزرگداشت شیخ فریدالدین عطار نیشابوری
شیخ فریدالدین عطار نیشابوری (۶۱۸–۵۴۰ هجری قمری)، آفرینندهٔ مثنویهای بزرگ عرفانی است. منطقالطیر، مصیبتنامه و الهینامه از فوقالعادهترین آثار او هستند که اندیشههای عرفانی را با زبانی رمزآلود بیان میکنند.
عطار نیشابوری یکی از مردان بزرگ ادبی و عرفانی ایرانزمین است و شایستگی لقب «انسان کامل» را به خود اختصاص داده است.
بهطور کلی، هنر عطار نیشابوری این بود که شعر را از دنیای درباری بیرون آورد و به میان مردم عامی برد و سرآغاز تحولی بزرگ در شعر و ادبیات پارسی شد.
عطار نیشابوری برای بازگو کردن معانی عرفانی از رمز و سمبل استفاده کرده است.
او خط سیر اندیشههای عرفانی را در عرفان و ادب فارسی، بر مبنای سفرهای روحانی در عالم جان تبیین میکند.
عطار نیشابوری مادهٔ اصلی اندیشههای عرفانی خود را از قرآن کریم و تفاسیر قرآنی اخذ کرده است.
او برخلاف فلاسفهای که تلاش کردهاند وجود خدا را با دلایل عقلی اثبات کنند، اعتقاد دارد که شناخت حقیقت برای انسان میسّر نیست و تنها از طریق اوصاف خداوند میتوان به ذات حقیقی او دست یافت.
اندیشهٔ اصلی در آثار عطار، جستجوی خدا و اصل عالم و یافتن آن پس از طی موانع در وجود خود انسان است. اما این اصل و حقیقت، همان نور ازلی خداوند است.
نتیجهگیری
شیخ فریدالدین عطار نیشابوری، یکی از بزرگترین شاعران و عارفان تاریخ ادبیات فارسی، با آثارش ـ بهویژه مثنویهای عرفانی ـ تأثیر عمیقی بر فرهنگ و تفکر عرفانی ایران گذاشته است.
او با استفاده از زبان رمزآلود و سمبلها، معانی عمیق عرفانی را به مخاطبان خود منتقل کرده و شعر را از دنیای درباری به میان مردم عامی آورده است.
عطار با تأکید بر جستجوی خدا و شناخت حقیقت از طریق اوصاف الهی، به تبیین سفرهای روحانی و موانع درونی انسان پرداخته و به نوعی، راهی برای درک عمیقتر از وجود و حقیقت الهی ارائه داده است.
آثار او نهتنها بهعنوان یک میراث ادبی، بلکه بهعنوان منبعی الهامبخش برای جستجوی معنای زندگی و ارتباط با خداوند، همچنان در دنیای امروز مورد توجه و مطالعه قرار میگیرند.
منبع:
هواسی، جعفر؛ حسینیکازرونی، سید احمد؛ یوسفقنبری، فرزانه. (۱۴۰۱).
واکاوی اندیشههای عرفانی عطار نیشابوری. فصلنامهٔ علمی عرفان اسلامی، سال هجدهم، شماره ۷۲، صص ۲۲۵–۲۴۱.
نویسنده:
مریم چقامیرزا
دانشجوی کارشناسی ارشد روابط بینالملل، دانشگاه رازی کرمانشاه